Het moet nu iets meer dan twee jaar geleden zijn dat ik Alys Fowler (je weet wel, de voormalige leading lady van BBC Gardener World) een bezoekje bracht in Birmingham, voor De Tuin op Tafel, het magazine waarvan ik hoofdredacteur ben. Ik herinner mij die dag alsof het gisteren was. Je moet weten: ik beschouw haar een beetje als de wereldtop als het op tuinieren aankomt. Enfin, de Beyoncé van de moestuin, zeg maar. Een idool ontmoeten, waar je trouwens al jaren naar opkijkt, én je allereerste buitenlandse interview: trust me, de perfecte cocktail om krom te lopen van de zenuwen en – als ik er al had – nagelbijtend het vliegtuig op te stappen. Maar weet je wat ik het ‘ergste’ vond? Iemand ontmoeten waar je naar opkijkt en niet eens kunnen freaken. Ik dacht voortdurend: “Wees professioneel, geef geen krimp en doe alsof dit de normaalste zaak van de wereld is.” Terwijl ik uiteraard dacht: holy crap en OMG! Je zag het er dan wel niet aan, maar binnenin was ik aan het sterven. Gelukkig maakte dat gevoel snel plaats voor bewondering en appreciatie nadat ze een rondleiding gaf in die inmiddels wereldberoemde tuin van haar. We aten nog wat lekkers in een plaatselijk eetcafé en hadden een leuke babbel waarna ik me alweer richting luchthaven moest haasten. Het was voorbij in een knip maar ik leerde een oprecht mooie vrouw kennen met een onwijs grote kennis over de tuin en wat zich er allemaal in bevindt. En het beste is: ik houd er een goede Twittervriendin op na met wie ik af en toe een leuke moestuinbabbel kan hebben. Opzet geslaagd dus.