sep
Op donderdag 8 september stelde Pascale Naessens haar nieuwste boek voor, Puur Pascale. Ze is daarmee toe aan haar 7de boek. Dat boek is groter en dikker geworden, met nog meer smakelijke foodfoto’s en heerlijke sfeerbeelden. De start van een nieuwe reeks, zegt ze zelf. Ik ben een fan, dus kom maar op, Pascale. Maar een nieuw boek betekent voor Pascale meestal ook in het oog van een nieuwe mediastorm terecht komen. Zo ook nu weer. Jaloezie, denk ik dan. Maar er is meer aan de hand. En daar wil ik graag iets over kwijt. De boeken van Pascale in verband brengen met anorexia is nonsens, en compleet van de pot gerukt. Een scheidsrechter (niet dat ik er één ben, noch verstand van heb) zou hiervoor een rode kaart uitdelen. Er zijn anderen, die zich schaamteloos tot gezondheidsgoeroe dopen en vaak gewoon bullshit verkopen.
Wat is er tegenwoordig mis met gezonde voeding?
Het lijkt wel of er tegenwoordig van alles mis is met gezonde voeding. Of laat ik het anders formuleren: pure, onbewerkte voeding. Want iedereen kan wel een keertje gezond eten. De kunst is om die gezonde voeding ook deel te laten uitmaken van je dagelijkse eetpatroon. Je levensstijl, zeg maar. Iedereen eet wat hij of zij wil eten. Leven en laten leven, zei mijn oma altijd. Ik voel me stukken beter met mijn dagelijkse portie granola, wat volle yoghurt en vers fruit in plaats van een boterham met chocopasta. Begrijp me niet verkeerd: i love Nutella. Nutella en ik: BFF’s zeg ik u. Maar ik krijg het niet verteerd en blijf de hele voormiddag zitten met een opgeblazen, soms misselijk, gevoel. Pascale (en een handvol andere ervaringsdeskundigen) houdt zich aan de 80/20 regel. Tot 5 jaar geleden wist ik niet eens wat dat precies wilde zeggen. Je eet 80 % pure en onbewerkte voeding, de overige 20 % dient voor comfortfood en uitspattingen. Handig, toch? Ik ben een rasechte Belg, dus frietjes et moi: dat is dikke liefde. Of een keertje goed uit eten, een vettige hamburger op de jaarlijkse kermis en een heerlijke pizza – bij de Italiaan om de hoek: het moet allemaal kunnen. Als je maar doseert. Een goede basis, dat is het belangrijkste. Ik vergelijk het met een huis. Dat bouw je ook op een stevige fundering. Maar betekent dat dat het tegen de grond gaat na de eerste windvlaag? Ik dacht het niet. Zo zit ons lichaam ook in elkaar. Je gaat niet dood van een pak frieten (van 2 ook niet), of je kind wordt heus niet ziek van een boterham met Nutella. Als de rest maar goed zit, denk ik dan. Een goede balans vinden, dat is veel belangrijker.
Dat gezegd zijnde. Kijk eens aan. Een avocado-chocoladetaart, uit Puur Pascale van Pascale Naessens. Omdat het beste van twee werelden altijd goed is. Toch?
Ingrediënten
- 200 g geroosterde hazelnoten
- 250 g gedroogde vijgen
- 2 volle eetlepels kokosvet
- 300 g donkere chocolade (min. 70% cacao)
- 5 à 6 rijpe avocado’s
- 1 limoen
- taartvorm: ideaal is een springvorm met een sluitring die je kunt openen zodat de bodem en de rand loskomen)
- bakpapier
Bereiding
Blend de noten, de vijgen en het kokosvet in een blender tot een grove mix. Bedek de bodem en de zijkant van de taartvorm met bakpapier. Leg het notenmengsel erin en druk stevig aan. Zet weg in de koelkast. Laat de chocolade rustig smelten au bain-marie. Mix het vruchtvlees van de avocado’s en meng met een beetje sap van de limoen. Meng de gesmolten chocolade onder de avocadopuree. Lepel het chocolademengsel over de noten in de taartvorm. Laat minstens 20 minuten afkoelen in de koelkast. Haal de taart vlak voor het serveren uit de koelkast. Doe de sluitring open en verwijder de zijkant van de vorm. Verwijder de bodem en leg de taart op een dienbord; verwijder nu pas het bakpapier.
TIP
In het boek staat dat je de taart minimum 20 minuten in de koelkast stopt, om op te stijven. Toch denk ik dat je hier over minimaal een uur kunt spreken. Hoe langer je ze eerst in de koelkast laat zitten, hoe beter en steviger de taart zal worden.
Winkelwagentje