Mijn tuinplannen voor dit jaar

Na de verbouwingen aan ons nieuwe huis is het tijd om de tuin onder handen te nemen. Ik heb er al menig slapeloze nachten door gehad en mijn hoofd lijkt maar te blijven tollen. Het idee dat de tuin meteen goed moet zijn en de basis moet bieden voor jarenlang plezier vind ik vrij beangstigend. Maar we hebben de knoop doorgehakt: er moeten drastische beslissingen worden genomen en we moeten dringend aan de slag. Ik verklap je graag mijn tuinplannen voor dit jaar.

Over het terras en het gras en wat we ermee gaan doen
Gelukkig valt het weer van de afgelopen weken dik tegen. Erg hé, dat ik dat zomaar durf neer te schrijven? Maar in ons geval geeft het ons wat extra tijd om plannen te maken en beslissingen te nemen. We waren nog niet echt bekomen van de verbouwingen aan ons huis, zeg maar. Het eerste wat eraan moet geloven is het terras. Zoals ik eerder al zei is er een probleem met afwatering omdat het indertijd verkeerd werd gelegd. Dat wordt dus wederom breekwerk. Op die plek vervangen we het terras, maar ik wil het wat groter maken. Het hele idee van een patio vind ik heel leuk. Het was Monty Don die met zijn reeks ‘Big dreams, small spaces’ voor inspiratie zorgde. Daarin gaat hij – zoals de titel al verklapt – op bezoek bij mensen met een kleine tuin. Ze leggen hun plannen voor en hij zegt wat anders/beter kan. De tuintjes zijn voor mij niet allemaal even inspirerend, maar 1 in het bijzonder kon me wel bekoren. Een dame die haar tuin (ongeveer even groot als die van mij) een mediterrane look & feel wilde geven. Italiaans geïnspireerd, zeg maar. Daar zijn patio’s en plekken om met de hele familie rond tafel te zitten namelijk erg belangrijk. Zowat haar hele tuin werd betegeld en overal werd ruimte gecreëerd voor mooie, grote borders. Bijzonder mooi om te zien hoe het de tuin groter maakte en hoe groen het eigenlijk was. Ik ben geen fan van gras, in kleine tuinen. Het is intensief om te onderhouden en het voegt vaak niets toe aan de omgeving. En dan heb ik het nog niet over het feit dat het gedurende een warme en droge zomer meer bruin dan groen is. Nee, ik moet er niets van weten. Ik ben ervan overtuigd dat het ook anders kan. Maar goed: een hele tuin betegelen is niet altijd even goed voor de waterhuishouding van de bodem. Water kan niet weg en dat is uiteraard nefast voor de omgeving. Hoewel dat een probleem kan vormen ben ik er zeker van dat je dat voor een groot deel kunt oplossen door het gebruik van borders tussenin – waar het water wel gewoon zijn weg vindt. Maar ik denk een middenweg te hebben gevonden. Een deel betegelen we, zoals eerst gepland, en op een ander deel voegen we grind toe. Dat laat het water wel door en kan bij slim gebruik een degelijke en mooie functie hebben. 50/50, zeg maar.

Bestaande bomen en hagen
Nog zo’n drastische beslissing is het weghalen van de bestaande bomen en hagen. Of toch een groot deel ervan. Niet wat ik in gedachten had toen ik de tuin voor het eerst zag, maar ik voel me gesterkt in mijn beslissing door het feit dat ze vrijwel allemaal ziek zijn en nooit echt goed onderhouden werden. Liever nu maatregelen nemen, dan binnen een jaar te moeten rooien omdat ze een voor een sterven. Ik vind het trouwens al helemaal niet zinvol om een nieuwe tuin aan te leggen rond zieke planten. Dan denkt de nuchtere tuinman in mezelf: rooien, aanleggen zoals ik het voor ogen heb en uiteindelijk nieuwe exemplaren planten. Dat laatste vind ik overigens wel belangrijk natuurlijk. Voor elke boom die eruit gaat, of hij nu groot of klein is, moet er hoe dan ook een nieuw en gezond exemplaar komen.