Een nieuwe vloer: keuzestress & moeilijkheden

De verbouwingen in ons nieuwe huis zijn volop bezig. Enfin, of je het nog een huis kunt noemen laten we even in het midden, maar er wordt druk gewerkt. De hele benedenverdieping hebben we zowaar gestript, de bestaande vloer hebben we uitgebroken, we hebben oude schouwen afgebroken en we kunnen nu gelukkig stilaan weer aan de wederopbouw gaan denken. O ja, een niet onbelangrijk detail; we hebben nieuwe elektriciteit en de loodgieter heeft zowat alles van buizen en gas moeten vervangen. Maar daarover later meer.

Ik wil het hebben over de vloer. Daar waar uitbreken en grove werkzaamheden niets voor mij zijn, des te zelfzeker ik mij voel bij de inrichting van het huis. Ik heb de afgelopen 4 maanden tijd zat gehad om daarover na te denken en ik had meteen voor ogen hoe die eruit zou komen te zien. Veel van die plannen zullen we kunnen uitvoeren, maar helaas geldt dat niet voor alles. Ik droom al jaren van een volhouten vloer, die lekker warm aanvoelt aan de voeten. Dat dus. Tonnen charme en heel morantisch – je snapt me wel. Toen we de bestaande vloer aan het uitbreken waren is gebleken dat niet overal beton werd gestort (in de jaren 30 stak dat niet zo nauw) en we met heel veel niveauverschillen zitten omwille van een kelderruimte. Dat, en het feit dat we snel moeten verhuizen (midden december moéten we er wonen, ik maak geen compromissen) heeft er voor gezorgd dat parket uitgesloten werd. De hele ondergrond zou nooit droog geraken tegen de tijd dat we het huis afgewerkt moeten hebben. En laat hout en vocht nu niet de beste combinatie zijn. Paniek, grote paniek in mijn chaotische hoofd. Je moet weten dat als ik eenmaal iets in mijn hoofd heb, ik daar niet meer zo snel van kan/wil afwijken. Maar zoals dat gaat bij verbouwingen, krijg je af en toe vervelende cadeautjes naar het hoofd geslingerd en moesten we wel een oplossing gaan zoeken. Ik wilde hoe dan ook de hele benedenverdieping in hetzelfde materiaal hebben, dat maakt visueel veel groter.

Keramisch parket, riep mijn broer al snel. Hij is de tegelzetter van dienst en dacht de oplossing te hebben gevonden voor ons probleem. De uitstraling van hout en het onderhoudsgemak van een keramische tegel. Perfect, toch? Niet dus, want ik wilde hout natuurlijk. Lekker warm aan de voeten, morantisch, je weet het ondertussen wel. Maar nood breekt wet, en dus ben ik met enige tegenzin naar een tegelhuis gegaan in de buurt. Ik was zeer sceptisch, maar vrijwel meteen te vinden voor die oplossing. Keramisch parket is geen hout en voelt inderdaad koud aan, het blijft een tegel. Maar je ziet het verschil nauwelijks en dat onderhoudsgemak klonk als muziek in de oren moet ik je zeggen. We kozen uiteindelijk voor een lichte variant, zoals je ziet op de foto. Alhoewel de eigenlijke tegels nog veel lichter zijn heb ik de indruk. De foto is dus niet echt representatief, maar je krijgt wel een idee van hoe het wordt. Ze zijn inmiddels geleverd en we verwachten te kunnen starten in de eerste helft van november. Moraal van het verhaal: een oud huis laat zich de les niet spellen. Je moet flexibel zijn tijdens verbouwingen. Niet mijn sterkste kantje, maar er wordt aan gewerkt.

Cementtegels in de inkomhal
In de gang, inkomhal, hoe je het ook wilt noemen, heb ik gelukkig niet moeten inbinden aan mijn fantasieën. Ik wist meteen dat ik daar een oude patroontegel wilde hebben. Dat zal wat van de authenticiteit teruggeven aan de woning. Een huis van de jaren 30 kan dat wel hebben, vind ik. Spannend dus, want hoe vaak je een tegel ook van dichtbij hebt gezien, het wordt altijd anders als hij er eenmaal ligt. I’ll keep you posted.