Tomatenroes

Ik leef momenteel in een tomatenroes. Oogsten, eten, sleep, repeat. Zo gaat dat met tomaten. Elke dag oogst ik een paar kilo en elke dag staan ze op het menu. In soepen, sauzen, rauw of verwerkt tot sorbet: je kunt het zo gek niet bedenken of je kunt er een tomaat in draaien. Het is zelfs zo dramatisch dat ik droom levend bedolven te worden onder een berg van die heerlijkheden. Maar ik klaag niet. Ik hou ervan. Elke dag is de oogst anders, en elke keer weer zijn de vele kleurtjes een absolute verrassing – alsof ik nog niet wist dat er zoveel variëteiten bestaan.

Blauw & paars
Mijn favorietjes van dit moment zijn de blauwe en paarse variëteiten. Ik wist wel dat ze bijzonder waren, maar nu heeft ook de smaak mij aangenaam verrast. Ik zou ze zoeter kunnen noemen, maar ik denk dat fruitig meer de lading dekt. Sommige vruchten lijken wel nectarines of pruimen, als je ze doormidden snijdt – of er een hap uit bijt. Dit jaar heb ik ‘Dancing with Smurfs’, maar ook La Cadera, Amethyst Jewel en Blue Berries. En zo zijn er nog wel een paar variëteiten op mijn verlanglijstje.

De smaaktest
Al de hele zomer houd ik af en toe een smaaktest. Gewoon voor mezelf, of in het bijzijn van vrienden en familie – objectiviteit is niet onbelangrijk. Smaak blijft voor mij het allerbelangrijkste. Je kunt wel mooie vruchten hebben, die er werkelijk als pareltjes uitzien, maar als de smaak niet goed zit, dan komen ze regelrecht op mijn ‘zwarte lijst’ te staan. Ik ben nogal streng, wat dat betreft. En geloof het of niet, maar een echte Coeur de Boeuf tomaat (de échte, bedoel ik dan – niet de commerciële vruchten) zijn nog altijd één van mijn absolute favorietjes. En zo zijn er nog een paar hoor. Dat, in stukken gesneden, op een bord met wat olijven, parmaham en Burrata: awel, daar moogt ge mij voor wakker maken.