Viva Andalucia: genieten onder de zon

3 jaar geleden maakten we voor het eerst kennis met het wondermooie Andalusië. We waren op slag verliefd op de verrassende omgeving, fijne cultuur en het aangename weer – maar dat spreekt misschien wel voor zich. We logeren bij vrienden en maakten dankzij hen kennis met de leuke (vaak witte) dorpjes, hoog in de bergen, het lokale eten en de vele markten die wekelijks als paddenstoelen uit de grond schieten. Er zijn veel mooie plekjes in Europa, en ver daarbuiten, maar ons hart ligt in Andalusië. Na 3 jaar voelt het zelfs een beetje als thuiskomen. Stiekem koesteren we de droom om er oud te worden. Met een grote tuin en dito moestuin, uiteraard. Stel je voor, een jaarrond tomaten kweken: gekker moet het niet worden! 🙂

Alcaucín
Wij verblijven in Alcaucín, een gemeente in de provincie Málaga. Klein, maar zeer leuk. Pittoresk zou ik het zelfs durven noemen. We waren trouwens nog net op tijd om de ‘Ruta de la Tapa’ mee te pikken. Een weekend lang kun je dan bij de lokale bars en restaurantjes tapas eten. Heerlijk, om iedereen te leren kennen en te kunnen proeven van de lokale specialiteiten. Alcaucín kent trouwens een Vlaamse burgemeester, wat best uniek is denk ik dan.

Aanraders
Antequera, Frigiliana, Nerja en tal van andere leuke plekjes hebben we reeds bezocht, maar we hebben uiteraard lang niet alles een bezoekje kunnen brengen. Elk jaar leren we bij en ontdekken we een nieuwe parel. Ben je trouwens in de buurt van Frigiliana? Spring dan eens binnen bij Levi Angelo, een Vlaamse chocolatier waar je de lekkerste chocoladebereidingen kunt eten. Ik heb veel bewondering voor mensen die hun droom (be)leven en de moed hebben om een onbekend avontuur te beginnen. El Timón is dan weer een lekkere ontdekking als je in de buurt van Torre Del Mar bent. Niet aantrekkelijk aan de buitenkant met zijn plastic tafels, stoelen en Coca Cola parasols, maar werkelijk de lekkerste verse vis die ik al heb gegeten. Simpele maar eerlijke kost, dat smaakt nog zo lekker.

Over citrusvruchten en mega-Monstera
De vele citrusvruchten die hier langs de kant van de weg groeien doen mij elke keer weer watertanden. Ze smaken zoveel beter en dragen hier bijna een jaarrond vruchten heb ik geleerd. Ik vind een citrusboom-of struik trouwens een hele mooie plant. De vorm, de bladeren en de heerlijk zoetgeurende bloemen die ze produceren zijn zo typisch, dat je ze van veraf herkent. En tijdens ons bezoek aan Nerja liepen we een imposant huis in de stad voorbij waar Monstera tegen de gevel groeide. Prachtig om te zien, en best wel confronterend als je weet dat dergelijke planten bij ons als kamerplant worden gehouden. De grote bladeren zorgden meteen voor volume en kleur. Het geheel straalde zelfs iets majestueus uit, vond ik. Want ze nu zelf: van zo’n groene gevel wordt iedereen een beetje wild, toch?